Ey İstanbul
Çocukluğum, gençliğim
İlk heyecanım
İlk deniz kokusu
İlk martılar
Ve ilk fark edişim yeryüzünü
İlk düşünüşüm
İlk kez duyuşum ayrılığın hüznünü
İlk ezilişim,
İlk baş kaldırışım,
Sende sevdim hasretleri
Sevdim kederlenmeyi
Ölümü de sende gördüm, hayatı da
Ve karanlığı gördüm sende
Karanlık sokaklarının yutuşunu insanları
Ve çocukları gördüm sen de
Gözleri güneş gibi parlayan çocukları
O güzel gözleri gördüm
Ve sefaleti gördüm
Halkımın açlıktan kokuşmuş nefesinde
Ben sende kendimi gördüm
Bir sabah belki yine
Şiirler okuruz bu denize karşı
O martılar duruyorsa yine aynı yerde
26.06.2002
00: 40
Kayıt Tarihi : 19.12.2002 00:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!