Ey İstanbul Şiiri - Yunus Öndoğan

Ey İstanbul!
Sultan Fatih'in kara sevdası.
Derde düşenlerin gönül devası.
Hayran olur sana bir kez bakan.
Derman olur suyun ve havan.

Ey İstanbul!
Peygamberin müjdelediği kutlu şehir.
Koca Eyüp Sultan bile yola düşmüş.
Senin gül cemalini görmeye gelir.

Ey İstanbul!
Şairlerin, aşıkların iki gözü.
Ozanların sazı sözü.
Gönüllerin yangını,
Yüreklerin sönmeyen közü.

Ey İstanbul!
Kralların, sultanların konağı.
Ulubatlı Hasan'ın, Akşemseddin'in durağı.
Alperenlerin ve yiğitlerin uğrağı.
Aziz ve kutlu şehir.

Ey İstanbul!
Gündüz ve gecen bile başka.
Seni gören düşer doyumsuz aşka.
Vurgunun olur yanar ilk bakışta.
Şairler oturur seni anlatır her yanışta.

Ey İstanbul ben de senin aşığınım.
Senin için yanar yüreğimdeki yangınım.
Yollarına, taşına, toparağına vurgunum.
Ezelden beridir ben de sana tutkunum.

Ey İstanbul sen nazlı, işveli bir gül.
Ben senin için bahçende şakıyan bülbül.
Senin için dert çekmeye razıyım.
Yeterki sen hiç mahsun olma hep gül.