Ey Gül Şiiri - Yunus Öndoğan

Boynun neden bükük ey gül?
Layıkın olmayan yere mi düştün.
Sana yanarken çileli bülbül.
Sen aşksız ele mi düştün.

Kar etmez kor gibi yanışın.
Allah, Allah diye anışın.
Kader bu, yazılmış bir kere.
Çırpınışın inan hep boş yere.

Gül birden dile geldi.
Verdiği cevap sinemi deldi.
Be hey gafil insan.
Sen kendi derdine yan.

Ezelden beridir ben böyleyim.
Allah'ın hükmüne, kaderine,
Nasıl boyun bükmeyeyim.
Ben çiçekler içinde yüceyim.

O Allah ki yarattı beni.
Kırmızıya boyadı rengimi.
Çiçeklerin şahıyım ben.
Bulamazsın benim dengimi.

Ben Peygamberin çiçeğiyim.
Kokumu onun elinden almışım.
Evliyanın, erenlerin elinde.
Hicabımdan, kızarıp kalmışım.