Ey İnsanlar Şiiri - Mehmet Ali Demirel

Ey insanlar,
Ne istediniz? Ömrümde bir kez sevmiştim,
İçimde kaleler yapmıştım,
Yıkılmaz sanıp hayaller kurmuştum.
Şimdi yerle birim.

Ey insanlar,
Acının en acısını yaşattınız,
Ruhumdan sevgimi kazıdınız.
Bu hesabı kime vereceksiniz,
Anlamış değilim.

Ey insanlar,
Bir zamanlar yüreğimde güneşler doğardı,
Siz, o ışığı söndürüp karanlık ektiniz.
Küllerimden doğacak sandınız beni belki,
Ama bilmezsiniz, her külde biraz daha eksildim.

Ey insanlar,
Bir daha gelmeyeceğiz,
Ve mahşer günü,
Hesap vereceğiniz bir yer var elbet.
İnsanı insanlıktan çıkarmak neymiş,
Göreceksiniz.

Memoçilo