Ey insan! Şiiri - Metin Beyazlı

Heryer kapkaranlık,ezanlar okunuyor.
Işıl ışıl minareler,insan huzur buluyor.
Huzurmu istiyorsun? Ey insan!
Dön yüzünü minareye,
Dinle rabbin mesajını.,Kulak kesil.
İyice aç kulakların,sonsuza dek.
Kafanı al avuçlarının arasına rabbini hatırla..
Düşün rabbim beni yaratmış,
Her şeyimle donatmış,mükemmelmi mükemmel.
Kaldır gözün gökyüzüne,Muhteşemmi muhteşem.
Azmı geldi bunlar sana.Gözünü aç,gönlünü aç,
Aklı kullan,Dönüp birde aleme bak.
Kuşlar kendi diliyle,dağlar,taşlar,tüm ağaçlar,
Rabbe yönelmiş,tesbihe durmuş.Yağmur yağıyor.
Hamd,edercesine.Gök gürlüyor,muhteşem sesiyle,
kendi edasıyla sana ey insan! Rabbına yönel diyor.
Sana yüceler yücesi olan varlığı hatırlatıyor.
Seni sana hatırlatıyor,ey insan! Aklınmı yok?
Düşüncenmi kayboldu? Hafızanmı resetlendi? .
Dön rabbına,hatırla onu.Ey insan! Kainat senin için yaratıldı.
Her iki alem senin için donatıldı,halamı uyanmadın.
Bak herkes kendi yörüngesinde,dağlar taşlar,
Uçan kuşlar,tüm melekler,hatta felekler Rabbe yönelmişler,
Kullukla meşguller.
EY İNSAN! SEN KİMSİN,NECİSİN,NİÇİN GELDİN BU ALEME,
NEREYE GİDİYORSUN DÜŞÜN VE KENDİNE GEL.
SENİN VAZİFEN ÜSTTEN YİYEREK,PİSLİK ÜRETMEK DEĞİL.
RAB SENİ YARATTI,GÖSTER KULLUĞUNU ERİRCESİNE.
AKLIN VAR, FİKRİN VAR, KULLANSANA ONLARI.
YÖNEL ONA, RABBINA SECDE ET,HATIRLA KUL OLDUĞUN.
YOKSA SEN KULLUĞUNUMU UNUTTUN? KENDİNE GEL,
AKLINI BAŞINA AL, DEFALARCA DÜŞÜN,YAZIK OLDU SANA.
ÇÜNKÜ SEN RABBINI UNUTTUN. EY İNSAN! KENDİNİ BİLEN,RABBINI BİLİR

(20.04.2012)