Ey İnsan! Şiiri - Vugar Savzaliyev

Çık leyin şeytanın emrinden ol azade ey insan!
Hak veren canı hayırda et istifade ey insan!

Eğilsen rükuya beş kere terk eylesen günahı,
Olursun Huda emri gelince, amade ey insan!

Biter imtihanımız, kurulur Siratül-Müstakim,
Alınır şahidi cismimizden ifade ey insan!

Kim çekmişse cefasın ömrün sefadan mahrum gitmiş,
Aldanma seyrine kimse, kalmaz dünyada ey insan!

Bir kuru can emanetinden gayri bir mülkümüz yok,
Vakti- hicran onu da eyleriz iade ey insan!

Rengimiz, dilimiz değil takvadır sade farkımız,
Değil mi herkes dünya yolunda piyade ey insan!

Allah on sekiz bin alem yaratmıştır, arş içinde,
Yalnız san bahş olunmuş nimettir irade ey insan!

Ameldir ancak amel bizim ahiret azığımız,
Neyimiz var beş vakit namazdan ziyade ey insan!

Ne kadar nefesin geliyor, bil ömrünün kıymetin
Ecel asla bir cana eylemez müsaade ey insan!