Ey Hayat! Şiiri - Serap Demirtürk

Ey Hayat!

Neden yokluklara savruldun
Nedendir bu yorgun,
Mutsuz,
Umutsuz,
Ezik duruşun?
Uzatıp da elini
Yürüdüğümüzde o eğri büğrü yollarda,
Nasıl da omuz omuza vermiştik…
Daha mı çoktu ki
Yürek çantasındaki sevgimiz
Ya da güvenimiz.
Ne cilveliymişsin ki hayat
Burgu burgu büktün bizi…
Attın bizi birbirimizden öteye…
Tut elimi, ağlama…
N’olur
N’olur ağlama…
Ne sen ne ben
Hak ettik bu gözyaşlarını…
Ne çok…ne çok odası,
Ne çok sığınılacak köşesi var bu çatı altının…
Ah…
Kaç göz bakar bilir misin,
Bilir misin kaç göz bekler
Gözlerimizden…
Pırıltısını mutluluğun…
Oysa
Bir düğüm saplanmış boğazımıza,
Koca bir duvar aramızda…
Dil susmuş,
Göz saklar gözyaşını…
Tek başınalığın gücünü ispatlarcasına,
Tersiyle iteleriz sevgi kırıntılarını…
Yalnızlık bir derin ağıt,
İlgi, tükenen tohum…
Nerdesin ey gençliğin doruğu,
Nerdesin düşler…
Sisler ötesinden haykırır
Geleceğe dair dillenmişlikler,
Sözler,
Halkalar…
Nereye yuvarlanıp gittiler,
Kim anlaya…
Nerdesin ey liman…
Nerdesin!
Bükülen omuzların gücü yok,
Yürekte kimsesizlik kıvranmakta…
Ana baba kuzusu can
Ana baba olmuşken
Ona ne demek gerek…
Silik resimler olsa eldeki
Mazi derdim…
Oysa
Mazi de yokluğa sığındı…
Kim yürütecek bu gemiyi?
Aşkının göz bebeği
Döker gözyaşlarını içine…
Yalvarır neden diye…
Kimse duymaz,
Kimse anlamaz…
Bu kaçıncı artçı,
Yetmedi mi
Avcumun içine sığınan gözyaşlarının kıvranışı?
Kapılar değil,
Yürek değil
Aşk değil
Ne kurtaracak boşluğa boyun büken elleri
Bu kan revandan?
Ey aşkın sersefil sahibi
Ne seninle ısınıyor
Ne sensiz üşüyor
Ne de sensiz kalabiliyor bu yalnızlık denizi…
Haydi
Demir almak vaktidir,
Kalk
Bak gözlerime!
Gözlerden yüreğe giden bakışlarda bulalım
Yokluğun anahtarını.

8.10.2007

SERAP HOCA