Ey Hamal Şiiri - Akif Karahan

Ey hamal
Aşkın tozuyla
Yapayalnızsın tekliğin dağında
Nasıl çıktın oraya yükünle
Elinden tutup bulutlarda bıraktılar
Düştün aşağıya
Acıdan nasır tutmuş kalbin
Yeminler edip tövbeler veriyor
Öncekileri tutmuş gibi
Bu kendine kaçıncı sözün bozduğun
Zorlama duvarlar konuşmaz
Aynada gördüğün sensin kes tartışmayı
Dalıp, dalıp ağlama
Derde değil mezara gömüleceksin
Merak etme toprak gibi atılır üstüne
Sarılır uyursun
Başlarken karnında uçan kelebekler öldü
Aşkının ömrü kadarmış hayatları
Kalbin kemiklerin gibi dağılır
Yaşarken çok farklıymış gibi
İyi bir haber vereyim de küsme
Aşk taşıdıklarında gelecek
Toprak dolu küreği kim sallayacak