Ey Habibi Şiiri - Hasan Kocamanoğlu

Gönlümüzün penceresine doğuverdin
İçimizde soğukluktan yana,
Kinden ve kasavetten yana,
Birden bire ısınıverdi
…
Gönül bahçemizi kaplarken bir bebek neşesi,
Ruhumuzu, özümüzü, sözümüzü ve gözümüzü,
Garptan şarka kadar imanının meşalesi,
Pırıl pırıl aydınlatıverdi…
…
Ey habibi sen gelmeyecek olsaydın
Yaratılır mıydı bu feza ve bu cihan?
Dünyada çekilir miydi zulmün cefası,
Nurunla adım adım yıkılıverdi…
…
Ne hoyrattı cehaletin, küfür kışının ayazı,
Kardan soğuktu ama temsil etmiyordu beyazı.
Sensiz kim, kime yapsın ki niyazı
Nurunla küfür sökülüverdi…
…
Biz seninle sevdik ve seninle öğrendik,
İçinde iman olan bir siyahînin dahi,
Beyaz kadar temiz ve sade olduğunu,
Ancak anlayıverdik…
…
Ne Arap’ın aceme, ne acemin Arap’a
Asla üstün olmadığını,
Asıl üstünlüğün iman ve takva olduğunu
Biz seninle öğreniverdik…
…
Ant - 300311