Ey Güzel İSTANBUL'UM Şiiri - Sinan Karakaş

İnsanlığın hamuru, İstanbul’da yoğruldu,
Kültür ve medeniyet, İstanbul’da doğruldu,
İslam ile İstanbul, taşındı zirvelere,
Fethin adalet mührü, İstanbul’a vuruldu,

Tarihin her katmanı, ses verdi insanlığa,
İmbikten süzülerek, erişti olgunluğa,
Sulh ile selameti, ön planda tutarak,
Sen ey İstanbul şehri, layıksın hayranlığa,

Özel bir konumun var, Cennetin emsalisin,
Sana gıptayla bakan, şehirlerden âlisin,
Tarihini arayan, seni tanımalıdır,
Sen ey İstanbul şehri, kültürün cemalisin,

Bir yanın Anadolu, diğer yanın Rumeli,
Seni sevmeyen insan, ya haindir ya deli,
Sana nasıl dokunsun, mahremin olmayanlar,
Birleşmiş Avrupa’nın, Asya’nın sende eli,

On beş milyon yaşayan, bir milyar da tanıyan,
Dünyaya medeniyet ve kültürü taşıyan,
Medeniyet beşiği, kültürün kaynağısın,
Sende bulur kendini, toprağını kazıyan,

Ayasofya mı desem, Sultan Ahmet mi desem,
Cemalini seyredip, ruhumu dinlendirsem,
O kutsal emanetler, görülmeli elbette,
Usanmadan diz çöküp, serenatlar söylesem,

Sana sesleniyorum, Ey güzel İstanbul’um,
Seni görmediğim an, ölmekte benim ruhum,
Yalnız seni severim, dünyam sensiz olamaz,
Senden gelen ne varsa, her şey benim kabulüm,