Ey Güzel Bana Susmak Kaldı

Umutlu bakışlarından süzülen güneşi gördüğüm
Gamzesinde çiçekler tomurcuklanan
Kirpikleri narin yanaklarına üşüşen
Teni miski amber, teni bahar kokan
Mavimsi düşlerin ak güvercini
Çam ağacından yapılmış
O kamelyanın altında
Ben koyu çay
Sen kahve içerken
Ne çok hayaller kurduk saatleri, zamanı unutarak

O güzel gözlerinde sılamın siluetini gördüğüm
Tereddütsüz tüm anılarımı, mazimi
Geçmişimi yâd ederek paylaştığım
Teni kekik
Teni anık
Teni reyhan kokan
Bana tebessüm ederek, içimde çiçeklenip taçlandın

Saygı duyduğum, dost dediğim, önemsediğim
Küstahlığı, yalanı, dönekliği
Kibirliği
Kalleşliği hiç bilmem
Buna rağmen buna istinaden
Beni terk eden gamlı, kederli günlerim geri geldi

Anlamadım sevdiğimden mi, yoksam şu kentin
Havasında, suyunda, taşında, toprağında mı?
Dost dediğim, dost bildiğim
Sen gittin gideli
Artık doğmuyor güneş
Karanlıklarla dolu zaman
Bıçak gibi sırtıma saplanıyor
Soytarı bir acıdır yaralı yüreğime düğümlenen
Çırılçıplak kahır sardı beni, bana da susmak kaldı

25.11.2016
İstanbul