Ey Gönül Ülkemin Ankarası

Ey gönül ülkemin Ankarası!
Ey dolunay eşliğinde içtiğim,
Kırmızı şarabımın ilk yudumu Sevgilim...
Köpüren dalgalar ıslatıyor gönül kıyılarımı
Ay ışığı vururken yüzüme,
Beethoven'dan bir sonat çalıyor
Titretiyor kulak zarlarımı
Rüzgarın özlemi komşu oluyor yüzüme
Silemese de kurutuyor göz yaşlarımı
Son anda fırlıyor bir boncuk-u zülal
İşliyor hücrelerine gönül ülkemin Ankarası
*
Ey gecenin ıssızlığında bana eşlik eden Ay Parçası!
Ey gönül ülkemin eşsiz Tanrıçası!
Ebruli giysiler var iken üzerinde
Gül kurusu bir şal gizliyor kanatlarını
Bir an dalıyorsun bir gemi geçer iken uzaklara
Lahzâdaki o bakışın gizleyemiyor saklı duygularını
*
Dibi görünüyor Massandra Şarabın
Tek bir kadehi bile aşkımıza kaldırmadın
Bir hüzünle içerken Mesih'in kızıl kanını
Senin sevi bâdeni de içmiş oldum
Ey Gönül ülkemin tek Ana karası!