Ey gönül, şimdi ben sana ne diyeyim?
Aklın da fikrin de zayi olmuş senin.
Her gittiğin yere ben de mi geleyim?
Merhametin ellerinde solmuş senin.
Ey gönül kündelersin beni kendine,
Efendiliğin böyle bir yolmuş senin.
Muhtaç eyledin, bakar oldum eline.
Merhametin ellerinde solmuş senin.
Ey gönül, bugünümü ömrümden çaldın,
İnsafsızlığın ne kadar bolmuş senin.
Yar diye diye bir vicdansızda kaldın,
Merhametin ellerinde solmuş senin.
Ey gönül hatırlar mısın Elvan kimdi?
Vardığın tende miadın dolmuş senin.
Hala sayıklarsın o altındı, simdi,
Selametim ellerinde solmuş senin.
Kasım 2013
Elvan UsulKayıt Tarihi : 26.11.2013 19:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Elvan Usul](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/11/26/ey-gonul-55.jpg)
saygılar
TÜM YORUMLAR (3)