Ey Gönül Şiiri - Arabaci Hilmi

Ey gönül,
Gözler parıldar,
Dudaklar düğümlenir,
İnsan mıhlanıverir,
Ama fırtınalar sadece sende kopar...

Ey gönül,
Gözler büyülenir,
Dudaklar alevlenir,
İnsan bağlanır,
Ama sadece sen seversin...

Ey gönül,
Gözler ağlar,
Dudaklar bükülür,
İnsan üzülür,
Ama acıyı sadece sen çekersin...

Ey gönül,
Gözler ayrılır,
Dudaklar titrer,
İnsan usulca gider,
Ama sadece sen geride kalırsın...

Ey gönül,
Yağmurlar yağar içten içe,
Ve de fırtınalar kopar birden bire,
İnsan yıkılır belki de,
Ve de sadece sen ayakta kalırsın...