Ey Gönül Şiiri - Selahattin Yetgin

Adını gönüllerden çalarak masallara yüklemişsin
Bir sessin, sesin ucundaki efsunlu giz dinletisisin
Güzelliğin köy havası, özlemin doyumsuz ninnisi
Gözlerin ki, bütün iklimlerin ılgıtlı ve sevdalı nefesi.

Sevdam, say ki, yoksul bir şairin çığlık dönencesi
Gülüşün, içimde binlerce yıldızın düşsel yansıması
Seni sevdikçe aklım işgallerde, tutulur aşkın güncesi
Sözlerin, yitirir alnıma yerleşen yılların kırışıklıklarını.

Sevdan, yüzüme tuttuğum ayna, hiçliğime asil mana
Kırmızı umutlarla bir tek senin için atar bu yürek nara
Mengene düşlerimi dağıtan balyozsun, yaman fırtınan
Nereden düştün kadınım sen, yalnızlığımın rüyalarına.

Dereler taşımıştı asırlarca, kımıltısız, solgun yapraklarımı
Yeşil yağmurlarda ıslanmış, yakmıştım vefasız aşklarımı
Yatağım terli, gönlüm dertli, yüreğim emzirdi mor geceleri
Seninle gönlüm tırmanıyor şimdi sevdanın zorlu tepelerini

Girdi koluma zaman, yürüyorum bakışlarının mavisine
Sunduğun bahçelerde seranata durdum aşkın ilahisine
Geçtim aşkın tüm kuşkulu çağlarını, uzandım dizlerine
Ey gönül, yüreğinin koyaklarında aşk adamını gizlesene…