Ey Gönül Şiiri - Caner Gümüş

Ey gönül,
Yoldaş etme kendine gam ve hüzünü,
Aşkın gözleri nemli, kirpikleri ıslak,
Karartma sende gündüzünü.

Ey gönül,
Diyar-ı hüznü aşkın ile yakma ne olur
Gecenin ruhuna verip gülünü
Dikenleri mehtaba takma ne olur.

Ey gönül,
Benim aşkın şafakta ölen son askeri,
Sen yinede ekşitme yüzünü,
Aşk ile ölenler dönecek elbet geri.

Ey gönül,
Sen aşk acısı ile ah etsen derinden,
Siması kaplar o an gönlünü,
Akseder sesin tan yerinden.

Ey gönül, yoruldun.
Unutamazsın,aklın hep onda kalır
Sen bir kere kırpsan gözünü,
Bilmez misin ki O’nun saçlarına takılır.