Ey Gidi Sonbahar Şiiri - Müjde Uzun

Bir sonbahar daha,
Yapraklarını döke savura bir koşuşturma da,
Bir kez daha ömrüme esintisiyle iz bırakmakta.
Bir gün donduruyorsun düşüncelerimi,
Ansızın karamsarlık çörekleniyor yüreğime.
Sevdiğim yönlerin yok değil,
Hele o yağmurla gelen toprak kokusu,
Yazdan kalma güneş kırıntıların yok mu!
Tenimdeki soğukluğa verdiği o sıcaklığın tadı bambaşka.
Ey gidi sonbahar kimi zaman kasvetlisin,
Kimi zaman eşsiz bir mevsimsin.
Sonbahar çocuğuyum bende bilir misin?
Eylül ayında dünyaya gelmişim.
Bana kırılma ama şimdi gözlerim yazda.
Yazı hep sevdim,
Çünkü herşey o zaman canlanmakta.
Kuşlar şakısın yine,
Çiçekler açsın.
Yeter ki yaz gelip yüreğime can versin.
Dostum olmasa da olur.
Yaz bana dost olur.
Ama ne sonbahar ne kış dostsuz olmuyor.
Aslında aradığım dostta değilki,
Doslarım var niye hak yiyeyim ki,
Sevemiyor ya gönlüm kimseyi,
Derdim ondandır,
Ey gidi sonbahar.....

24 Ocak 2007