*Ey Gidi İstanbul* Şiiri - Müjde Uzun

Binbir çeşit insanla dolu İstanbul,
Binbir türlü yüzle dolu İstanbul,
Uğultulusun yine bugün,
Seslerin birbirine karışmış derin bir gürültü içinde.
Gece vakitlerinde duru bir sessizliğe gömülürsün sadece.
O zamanlar doğanın sesine kulak verir yüreğim.
Ateş böceklerinin çın çın sesleri,
Yaprakların hışırtısı,
Rüzgarın ben geliyorum der gibi o mağrur sesi,
Gecenin karanlığında çöpü karıştıran bir kedi ya da köpek sesi,
Ey İstanbul'um geceleri masum görünen İstanbul!
En hazin,en acı anları gecelere saklayan İstanbul...
Doğa kandırır mı sandın beni?
Ruhumu dinlendirse de bir an o sessizlik,
Bilmez miyim, köşede gece işinden dönen adamı öldürdüklerini?
Bilmez miyim, görmesemde her gece sabahlara kadar kocasından dayak yiyen kadınları...
Bilmez miyim, az önce evi soyup genç kadını kirletip attıklarını....
Bilmez miyimki, daha ne fenalıklar olduğunu...
Neleri içerinde barındırdığını bimez miyim ey gidi İstanbul?
Seni suçlamıyorum İstanbul seni değil!
Adını çıkartan bu yalancı insanoğlunadır sitemim!
Dünya bozulmuş sende bozulsan ne yazar!
İnsanlar adım adım her yerde,
Çirkinleştiriyorlar el attıkları herşeyi 'insanı',doğayı o güzelim yerleri...
İnsanlık bozulmuş sen de bozulsan ne yazar!
Kardeş kardeşi vurur oldu,
Baba kızına göz koyar oldu,
Herkes çıkar peşine koşar oldu,
Kime dost desen arkasını döner oldu,
İnsanın en sevdikleri,emek verdikleri hep nankör oldu...
İnsanlık yok olmuş,sen de yok olsan ne yazar!
Ey Gidi İstanbul! ! !

24.Mayıs.2005
(18:02)