Ey Gerçeğim Herkesin Gerçeği

Ey gerçeğim, herkesin gerçeği
Seni hiçbir şeye değişmem
Değişmem somurtkan yüzünü yücelerden düşüme
Değişmem yıldırmaz umuduma bile
Semayı ufukta sananlar almazlar seni
Baloncular bütün balonlarını minnet ederek sattı
Bir tek ben almadım ayartıcı renkleri
Almam gözbebeğime bile sığmayan çöreği
Yine de gücenmez asil heybetin
Saçlarımızın arasında kibirsiz esersin
Ama kendin kadar lakaytsın
Yetişip beni bütün köşelerde ağlattın
Zevk alır gibi dimdik durdun gözlerimde
Ama bütün açlıklara inat seni hazmederim

Ey gerçeğim, herkesin gerçeği
Ateşin suyun balçığın ve boşluğun ruhu
Ey kutsal hata, kendi kendinin rüyası
Nasıl olur da hazmedemezler seni
Bölünüp duran odalarda teksir makineleri
Uyduruk ninnileriyle çoğaltırlar cesetleri
Özel tanrılarıyla benlikleri eritirler
Günah çıkartırlar mazlumlara
Hepsi vaktinden önce ağlayarak öldü
Bükümlü ama kırmaya yeminli mazlumlar
Toprakta katli durmadan çoğaltırlar
Çok garip, öldürmeler ekmek için değildi

Ey gerçeğim, bilenlerin ve bilmeyenlerin gerçeği
Gündüz uyuyanların ve gece uyku tutmayanların
Şen avcıların ve hüzünlü avların gerçeği
Meryem gibi köşelerde horlandım
Seni başımda taşıdım diye taşlandım
Düşünmek bir cadıydı sanki kalabalıklarda
Kutsal kelimelerime yağlı kement, sürgün yedim
Dilim dönmez kahreden perdelere
Seni yine kendime sakladım
Bir ben hazmederim seni
Bütün açlıklara inat eğilmez başım
Gülümseyen bir kadın gibi girersin hülyalarıma
Yüzün ki ışığı belirsiz karanlığı doygun, muğlak
Yine de and olsun dudaklarından öpeceğim

Yahya OĞUZ