Ey dünyaya yalan diyen;
Nedir senin ona kastın?
Ey üstünde haltlar yiyen;
Bir zulümdür su-i kastın!
İns gerçekse o da gerçek!
Bil sen kadar o da sahih!
İnanmazsan tut bir mercek;
Gaflarını eyle tashih!
Hep arz iken onun adı;
İnkarına nedir neden?
Dolmamışken de miadı;
Hayal deme gel bilmeden!
Neyden oldu deden Adem?
Toprak değil midir mayan?
Bariz şeye denmez adem!
Görünür mü var olmayan?
Sebep oysa çok ihsana;
Denmez ona asla serap!
Binler şeyi şu insana;
Değil midir veren türap?
Konulunca kara yere;
Kimdir seni bağra basan?
İnkar etme hiç boş yere!
Budur Haktan senin yasan!
Son Resule verip kulak;
Dinle ne der şu zemine!
Sözlerine olup ulak;
Beyan eyle her emin’e!
Mezra imiş fani cihan;
Sıla olan baki dar’a!
Tarla ise bize şu han;
Onu ek de düşme dara!
Abdullah Toroslu
26.09.2012-İzmir
Kayıt Tarihi : 26.9.2012 14:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!