Ey dostum... Şiiri - Hasan Belek 2

Gönül verdim, hicranını biçmeye
Sözün kalmaz, yeminleri içmeye
Gücüm yetmez, bu serimden geçmeye
Alev aldı, yandı közüm ey dostum.

Beklemekle, geçti ömrümün çağı
Kurudu hey, gönül bahçemin bağı
Yıktın viran, ettin umut otağı
Yollarında, kaldı gözüm ey dostum.

Hasretinle, tutuştu canım tenim
Sensizliğe, isyan eder bu genim
Tükendi bak, sabrım ve de nedenim
Hüzne döndü, benim yüzüm ey dostum.

Aşk denizi, derin olur derlerdi
Giren boğulur, çıkmaz o erlerdi
Seven kalpler, hep kahrolur terlerdi
Kadereymiş, demek sözüm ey dostum.

Kader böyle, yazmış ise alnıma
Elem düşsün, varsın benim falıma
Dokunmayın, garip, yorgun halime
Çileye döndü, her düzüm ey dostum.

Kul Hasan'i der ki, gelme yanıma
Zehir kattın, ekmeğime aşıma
Bakma artık, akan gözyaşıma
Unutmaktır, benim çözüm ey dostum...

Hasan Belek
11 08 2025
Akçay