Ey Defter Şiiri - Demet Tarakçı

Keşke o gün arkadaşlarımla gezseydim
Pişmanım şimdilerde
Bir hastane yatağında
Oturmuş cam kenarına
Yazıyorum ey defter bunları sana…
Hani derler ya insan yaşamalı liseyi
Lise dostluklarını, gözyaşlarını, gırgırı, şamatayı…
Gülmeli arkadaşlarıyla saçma olduğunu bildiği her şeye
Ben yaşayamadım
Hayat izin vermedi buna
Sürekli ders çalıştım diğerlerinin inadına
Şimdi bir hastane kenarında yazıyorum
Ey defter bunları sana
Bir sınavım var girmem gereken
Öbür dünyada değil ha buralarda
Beyaz önlüğümü giymem için
Fedakarlık etmeliydim her şeyden
Sonuna kadar çalışmıştım
Sınava bir ay kala düştüm buralara
Şimdi bir hastane kenarında
Yazıyorum ey defter bunları sana
Geçen gün Ayşe geldi yanıma
Sınıftan arkadaşımdı hatırladın mı?
Beyaz önlüğüyle çıktı karşıma
Hani şu zamanında beni sinemaya sesleyen kız
Okuldan kaçıp hayatını yaşayan
Nasıl kazandın diye sordum
İkinci yıl kazanabilmiş
O da aile zoruyla
Acırcasına baktı bana
O önlük benim hakkımdı aslında
Ama bu hastane kenarında
Yazıyorum ey defter bunları sana
Kaç yıl oldu sayamadım
Bu odaya saplanıp kalalı
Bilseydim böyle olacağını
İllet bir kansere yakalanıp sürüneceğimi
Gezerdim Ayşe ile doyasıya
Şimdiyse kaç günüm kaldığını bilmeden
Yazıyorum ey defter bunları sana…