Ey çocuk! Emeğe göz diken, rızık çalan halkı sömüren
Burjuva siyasetçilerine, şaklabanlarına, uşaklarına
Sofularına, hocalarına, tüm eğitmenlerine
Hele o yardakcılara, hele o remilcilere
Hele o soytarı falcılara hiç inanma
Onlarda oyun, onlarda hile fazla
Onlarda atraksiyon
Bol
Onların
O sahte gülücüklerine bakma, söylediklerine kanma
Onlar kışa “yaz” yaza “kış” karanlığa “aydınlık” derler
Ey çocuk! Onlar ezen, sömüren, çalan bir zümre için
Yani, egemen olan sınıf çıkarına
Okullarda
Camilerde
Kışlalarda
Fi tarihinden kalma
Yoz olan bir kültürle
Sana şöyle derler
“Bayrak inmez
Ezan dinmez
Vatan bölünmez”
Irk, din üstünlüğünden dem vurarak
Seni tavlamaya, seni kandırmaya yeltenirler
Seni kalıplaştırmaya, seni hep robotlaştırmaya çalışırlar
Ey çocuk! Onlar senin kucağına birçok padişahların
Resmini ya da ismini tutuşturarak
Sırtını sıvazlarlar
Törenle
Marşla
Hikâyelerle
Abartılı, yalan-yanlış dolu bir tarihle
Seni kandırıp kendilerine benzetmeye çalışırlar
Sana “devlet çok kutsaldır” diyecekler, sakın kanma
Kutsal olan insandır, insanca yaşamdır, onurdur, şereftir
Ey çocuk! Beyaz, siyah, sarı renkli! Taşralı, şehirli
Ya da köylü
Halkına göre ana dili farklı
Doğulu
Batılı
Güneyli
Annesi, babası, sülalesi
Dinli ya da dinsiz olan
Savaşlarda öldürülen
Yoksul ülkelerde
Açlıktan ölen çocuk
Çoğu yerde, çoğu ülkede
Kurumlarda, yurtlarda cinsel istismarlara uğrayan yavrucak
Gerçeği, eşitliği, adaleti insanca yaşamı sana bilim öğretecek
06.03.2017
İstanbul
Kayıt Tarihi : 6.3.2017 20:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!