Ey Burun Şiiri - Ömer Faruk Kazancı

Bir yol dinle sözümü kızıp ta burunlanma
Hep havada gezersin seni yerde arama
İyiliğine derim, sakın burun kıvırma
Hoşuna gitmese de, lafım yabana atma
En çok kadın milleti şikayetçidir senden
Sensin her estetikte ilk evvel akla gelen
Akıl sır ermez sana, sen ne işler yaparsın
Havandan hiç geçilmez, bir tek kıl aldırmazsın
Senin kahrın çekilmez, sen adam olamazsın
Nasihati dinlemez, durulup uslanmazsın
Bazen havaya girip göklerde süzülürsün
Bazen aşka kapılıp yerlerde sürünürsün
Alengirli işlerde hemen koku alırsın
Hoşnut olmazsan eğer ucunu kıvırırsın
Zora girdiğin zaman çekinmeden kanarsın
İşlediğin her fiilin ateşine yanarsın
En büyük benim deyip Kaf dağında gezersin
Zirveden tepe takla son çağında düşersin
Sokulma her işe dur, çıkamazsın içinden
Gün gelir sızlarsın taa direğinin dibinden
Her devirde Nemrutlar artar eksilmez amma
Nemrut'u da bir sinek alt etmişti unutma!