Elveda Şiiri - Ömer Faruk Kazancı

Bir nefeslik anda geliverdi Azrail
Bir damla su sızıverdi damaktan
Gidiyordu, arkasına dönüp bakmadan
Gidiyordu, son vaktin ezanını duymadan

Son duşunu da alıp abdestle
Miskler sürüldü tertemiz bedenine
Azaları sarıldı bembeyaz kefenlere
Uçuyordu artık sonsuz düşlere

Musalla son sahneydi, indi perde
Helallik te dilendi kalan hesap öteye
Kılmak için namazı, imam döndü kıbleye
Tekbir, dua ve selam namaz da oldu tamam

Hıphızlı adımlarla gidiyordu tahta at
İçli içli tekrarla Fatiha oldu nakarat
Kara toprak kendinden bir parçaya sarıldı
Karanlık çukur derinden derine kapandı

Durdu, acıdı cömertçe harcanan yıllara
Vurdu başını sertçe lahit taşlara
Ve dediki Mevta: Can arkadaşlara
Elveda hayata, dostlara elveda...