Ey Benim guzel Memleketim

Olur ki bir gün
Yinede isteyenin gözü çıksın
Olur ki senden ayrı düşersem
Bir ucundan bir ucuna
Geniş düzlüklerinden mahrum kalırsam
Karlı tepelerinden
Güzel kızlarından
Olur ki, olur ki göremezsem bir daha
Gökyüzünü, Yıldızları ve Ay’ı
Sende bıraktığım sevdamı
Saramazsam bir daha
Tozlu yollarında yürüyemezsem
Köpük, köpük delice….
Dağlarından akan soğuk sularından
Olur ki içemezsem
İnan bana inan
Bu söylediklerim essah
Bir tek taş atamazsam gölüne
Aklımı başımdan alan gözlerine
Sevdalanıpta bakamazsam yarin
Neye yarar ellerimi parçaladığım duvar yoksa yerinde
Güzel mi güzel bir dostumu kaybetmişsem
Sana inat edipte
Gidemediysem Ankara’dan
Olur ki, bir gün dönersem geri
Sen yoksan paramparça isen
Ne yaparım ben söyle
Kime bakarım,
Kime küfrederim,
Kim açar bana kollarını
Yağmurlarının altında kim koşar

Söyle….
Kim çamurlarına batar
Asfaltsız yollarında kimin tekeri patlar

Söyle…

Kim bağırır Selvi babadan
Kim iplik bağlar Hasan dedeye
Yanan mumları,
Hırçın esen rüzgarından
Kim korur küçük taşlarla set yapıpta
Bir tek ağacını tek başına kalmış ovada,
Kim arkla su götürür söyle.
Satırlarım hep acı değil mi
Dokunaklı.

Bak sende ağlıyorsu
Dokundu mu?

29 mayıs 1997 yolda
Kanber İhsan Öcel