Ey Ben!
Yüreği ağlamaklı ben!
Kimsesizliğime,
Yalnızlığıma,
Ağlayan ben!
Söyle;
Senin, kuru toprakla konuştuğun oldu mu?
Yaşadın mı?
O toprağın sevdasını, özlemini, yalnızlığını!
Bak toprağa!
Nasıl da çatlıyor yüreği açlıktan, susuzluktan!
Nasıl da bölünüyor kendi içinde.
Sen o toprağın aşkını, bilir misin?
Onun hasretini,
Onun bekleyişini, Bilir misin?
Yağmur yağsa da aksa ister, yüreğine.
Yağmurla beraber,
Hayat aksa,
Can aksa,
Sevgi aksa, ister.
İşte Ey Ben
Benim yüreğim de
Can ister,
Sevgi ister,
Dolmak ister kendi içine.
Sevgiyle beraber akmak ister kendine!
Kayıt Tarihi : 14.12.2023 23:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!