bir dalın kırılmasından üzülmüyorsan ormansın demek
yaprakların yerlerde sürünmesinden dert yanmıyorsan
simsiyah bulut olup bozkırdaki çocuklara ağlamıyorsan
doğal olarak büyüdün ey bebek sana kim oyna diyebilir
güneş olup yanmışa da üşüyene de aynı davranıyorsan
ellerini bir başkasının suratına vuruyorsan tokmak gibi
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta