Ey Ankara Şiiri - Kübra Kurtul

Islanıyor, yosma taşlı şehr-i saadet
ve üşüyor buğulu göğün gecesinde.
Ey Ankara! Hengamesi çığırtkan,
Filinta vurmuş bağrımdan kopan et.
Dirilişin yakındır, yas etme.
Belki bugün, belki yarın; oluk oluk coşarız.
Elbet kurtulursun, gelir delikanlı biri
ve vurur rûy-ı zemîne eğik bedenleri.
Taşar gökten derya-yı siyah.
Merak etme, değmez dik durana tek damla yaş.