Ey Şiiri - Feridun Eren

EY
Bir o kadar soğuk nevale ve pis
Ben gökleri bunun için mi yere indirdim
Ne çağırtkanlıklar gördüm sende
Ah kulaklarım, çok zonkluyor serseri seslerden

Dünyanın bu pespayeliğine dayanamıyorum artık
Ellerim bile sormadan gözlerime girmiş
Bu durumumda şimdi gitmek istemiyorum
Seni doya doya son birkaç kez daha yaşamak istiyorum

Gürültü çok, tırmalar her yerimi yirmi dört
Rahat değilim yatağımda rezalet
Şimdi soğuk gözlerime girmiş
Günah gibi beynimde yer edinmiş

Bir bilsen nasıl eklendi gövdemize
Bu beleş, beş kuruşluk çarşıda
Yüzüm güler ama içim kan ağlar durmadan
Ne kaderlik bulunmak istemiyorum onu da bilmiyorum

Gelmesin sonradan ardımızdan ahlar vahlar
Daha bir şeyler olmadı o bedenlerimizde
Ey adını koydukları AŞK
Taşınırken gözyaşlarımız patika yollardan yetiş

Haber verilen bir türlü gelmedi
Hangi serseri kurşunun kucağındadır bu saate
Yollar mı yıkıldı, kaç kez
Geleceksin diye senin için kaç kez yollar yapıldı

Gelmedin, olsun
Yeter ki bu son olmasın
Ben yerde sürünürken gelip kaldırmadın
Şimdi çakıl taşlarının arasına sığınmış durumdayım
Yollarına düştüm, binbir zahmet
Bütün dereler bir günlüğüne yas tutuda buzdan
Sen yine gelmedin, sen geleceksin diye

FERİDUN EREN