Ben güneşi hep bulutların ardında gördüm
Sorumluluklar yüklenirdi sisli günlerde , korkudan ürperen yüreğime
Yanımdan hiç ayrılmazdı yalnızlık
Hayaller birikirdi düşümde hem sınırsız
Kelimeler yetmezdi bazen , gökyüzüne ısmarladığım dileklere
Üşürdüm , mevsim güze durduğunda
Göcer giderdi kuşlar hem üzgün
Islanırdım, günaşırı düşen her damla içime sızardı
Yeşilin grinin ve hırçın mavinin koynunda yeşerirdi en duru sevdalar hem kimse bilmeden
Kurumuş yapraklar üstüme serilmişken
Hafif bir rüzgar misali düştün gönlüme
Her gidişte ardım oldun
Dönüşüme umut, yoklukta var oldun
Öğrendim alışılmaz sensizliği hem çok acı..
Kayıt Tarihi : 11.10.2017 12:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Aytekin Kalyoncuoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/10/11/evvel-im.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!