Evvel bahâr idim, çiçekte tozdum.
Özüm yele verip arıda gezdim.
Ben sana bin nevî balları süzdüm,
Sen bana bir avuç tuzu vermedin.
Ay yüzüne tutsak kaldı gözlerim.
Kıştan gayrı ayaz çaldı güzlerim.
Uzaktan uzağa yanar, sızlarım;
Hasret kemendini çözüvermedin.
Bir umut besleyip, bin kelâm ettim.
Tohumdum, topraksız taşlarda bittim.
Göğe değil, kahrın arzına gittim;
Öldüm de kabrimi bozuvermedin.
(17.04.2012)
Bahadır ÇelikbaşKayıt Tarihi : 17.4.2012 11:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!