Yaşantım büyük, isteklerim küçük artık. Hayat senaryosunda hep başrol olmayı hayal ettim, istedim. Şimdiyse bir bölümlük konuk oyuncu olmak temennim.
Şimdi bir telefon kabının arkasına, bir cüzdana sığınmak isterim.
Eskiden yürek işçisiydik. İnsanların gönüllerine sevgi temelleri atardık. Şimdi bir sokak varoşuyuz, ne kimseye dokunacak, ne de birini hissedecek yürek yok artık bizde. İnsan sarrafıydık, anlardık gözünden kimsenin. Şimdi göz gezdiremeyecek kadar korkağız.
Eskiden eskiden yürüyen bir umuttuk, başkaldırıydık.
Şimdi rakının son yudumuna sığan bir hüzün parçasıyız. Her şeyin içine sinerdik evvel. Artık boğaza takılan bir yumruyuz. Düşerdik kalkardık, hacıyatmazdık. Şimdi düşmenin, kalkmanın, tutunmanın ne demek olduğunu bile bilmiyoruz galiba..
Bir aşk kadar zehirli,bir orospu kadar güzel.
Zina yatakları kadar akıcı,terkedilişler kadar hüzünlü.
Sabah serinlikleri; yeni bir aşkın haberlerini getiren
eski yunan ilahelerinin bağbozumu rengi solukları kadar ürpertici.
Öğlen güneşleri; üzüm salkımları kadar sıcak.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta