Evsiz Şiiri - Ediz Asrın Dokur

Soğuk ve hatrı sayılır bir yalnızlıkla,
Paltosunu ilikliyordu ihtiyar itinayla.
Köprü altında bir evi,
Kartondan bir kanepesi,
Belki de cebindeki son parasıyla,
Almış olduğu gazetesi vardı.
Yürüyüşünde yılların vermiş olduğu çöküş,
Saçı sakalı yüzünü örtmüş,
Bir bacağı aksak,
Ayakkabısı yırtık,
Belki de daha ne sorunları vardı.

ya karton satıyordu ya da peçete.
parası var belli,
bıyığı sigara içmekten sararmış
saçları gri,
yüzünde seçebildiğim iki üç kırışıklık
yaşanmışlığı var belli