zaman durdukca
içiçeliğimiz ısıtıyor
saniyelere böldüğümüz geceleri.
sensizlik yaralarım kanıyor
her vuslat öncesi
üşümem de hep bundan.
göçlerim var benim kaçınılmaz,
kayboluşlarımızda eksilen bir ay ışığı ömrü,
parmaklarım dudaklarında titrek.
denize gidiyor nehirler
ben sana,
şiire duruyorum
MZY20090602
Mehmet Zeki YıldırımKayıt Tarihi : 3.6.2009 09:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Zeki Yıldırım](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/06/03/evrimsel-siir.jpg)
Sevda yumuşak dokunuşlarla dolaşıyor..güne bakarak.....Sevgiler dost...çok güzeldi..çok..
saniyelere bölünen gecelerde
icice isinmalarin ardindan
yalnizlik yaralarinin kanamasiyla
her vuslat öncesi hasret üsümeleri...
her kacinilmaz göcün
ardinda kayboluslar
ve eksilen ay isiginin ömrüyle
parmaklarin titrek dudaklara dokunusu...
zorunlu göc ve kayboluslarin
hüznü olsa da
hasret ve sevda
yine nehirlerin denize
gittigi yolda...
iste sevda buna denir
degerli sair...
tüm duygularin en iciceligiyle
nakis nakis usta imgelemeleriyle
sevdanin evrimiyle
evrimsel bir siire durmus sair...
hep denize giderken nehirler
siz hep sevdaya ve siire durun olur mu?
Sevda ve siir size cok yakisiyor...
TÜM YORUMLAR (4)