Koşa Koşa, birbirimizle buluştuğumuz bir düşün nihayetinde,
ayağım tutar, kalbine takılır, sen çekiminin kifayetinde..
Yaşamak için geç olsa da, elekten geçirip, süzdüm kanımı kalp kapakçıklarınla.
Kan revan eylesen de bakışınla, bir tomurcuk kadar yerim olsun istedim coğrafyanda..
Saçlarından gelen yağmur dalgasında boğulmak,
ellerinden geçen çizgileri kendime yol bellemek,
toprağa karışacağım ana dek,
avuçlarından beslenmek,
dizelerimi diz kapaklarına zincirlemek isterdim.
Doğal seçilinilemedim, aktarılamadı hislerim bir sonraki nesline,
ben de yandım durdum, bi kibrit çöpünün cürmüne...
Kayıt Tarihi : 29.11.2013 11:26:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!