Evrensel Yalnızlığı Düşlerimizin

Yıllardır dostundu derin kederler
ağlardın gizlice ve ıslatmadan kara kirpiklerini
hiç yansımazdı kısa hüzünler yüzüne
saklandıkça özgürlüğümüzün tutsaklığına biz
uzak yalanlarımıza gülüp geçen sakin bir deniz gibi bakardın
sakin bir deniz gibi
masmavi.

Şimdi gözlerinin sessizliğinde ışıksız kalmış çiçekler
eski kentler
yolsuz evler
küçük kuşlar
kanatsız atlar
çocuk yoksullukları
ve esmiyet dışı sevdalar var.
Oysa
görebilseydik eğer yaralı gülüşleri hüznünün yüreğindeki
saygılı bir mutluluk çıkabiirdi bize de içinden
bir cennet ülke ya da
dağlarıyla beraber.

Kara kirpiklerini ıslatmadan ağlardın gizlice
yansımazdı kısa hüzünler hiç yüzüne
özgürlük tutsağıydk biz
sen
evrensel yalnızlığıydın düşlerimizin.