Evrenin Orta Yeri Şiiri - Suzan Batmankaya

Evrenin Orta Yeri

Boğuluyorum
Çarpışıyorum kendi gerçekliğimin
Silik yasasıyla

Sunuverdim tabularımı
Yıkıver gitsin
Alıver gitsin üstüme yapışanları

Sonra
Ya sonra, kalanları
Geride kalanları,
Yabancılaşan,
Paçavra tortuları.
Koynuma aldığım, beslediğim korkuları,
Kime satıcam...?

Sistemi,
Kuramı,
Yasayı,
At!
Ne kaldı geriye?

Sen, şimdi hiçbiryerde
Olmak istemediğin değil,
Adını bile bilmediğin bir gerçeklikte,
Varsın.!

İşte şimdi varsın, evrenin orta yerinde.

Suzan Batmankaya
Kayıt Tarihi : 6.8.2007 14:43:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.
  • Mehmet Çoban
    Mehmet Çoban

    Zaman zaman sizin yaptığınız gibi, insanın bütün bağlantılarını kesip düşünmesi gerekir. Ancak o zaman doğruları görme açısından, kendine etki eden her şeyden bağımsız olması gerekir.

    Sonra hayata yönlendinğinde, görecektir ki, hayatı yaşamak için, doğa, eşya, insan ile ilişkiler kurmaya başladığında, kendisiyle birlikte başkalarını düzenleyen bazı duyumlara sahip olacaktır.

    İşte o noktada yine bir inanç, kurallar gelecektir düşüncelerine ve hayatına.

    Zira doğa yasasız değildir. Doğa kendi içinde dengede durmaktadır. Denge ise, doğal yasalarla gerçekleşir.

    Doğal yasalarla yürüyen doğa içinde hayatını yaşayan insanın, düzensiz, yasasız olması doğallığa ters durum doğurur.

    Ancak insanın bencil, çıkarcı yapısıyla oluşturalan yasalar elbette doğal değildir.

    Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (1)

Suzan Batmankaya