Evrende Sonsuz Işık Şiiri - Seyfettin Aslan

Sen, bir yolda,
Hanımeli çicekleri kokusuyla,
Durmaksızın yürüyen sonsuz ışık.
Seni görmek,
Bir çift fani gözle mümkün değil.
Gözler endamına takılır,
Ben ruhundan geçerim.
Sen, çoğu zaman bir denizde dalga,
Bir gece vakti yıldız gibi görünürsün.
Herkes korkar yüceliğinden,
Fakat ne dalgalar ne de yıldızlar arasından,
Seni seçemezler.
Ben tanırım seni, kirpiklerinden.
Utanır kapatırsın gözlerini,
Fakat ziyanı yoktur,
Zihnimde canlanır göz bebeklerin,
Ardında o surları andıran göz kapaklarının.
Milyonlarca yıldız arasından,
Görünür ışığının sıcaklığı,
Yok olur bütün solucan delikleri,
Zamanı kırıp sonsuz saniyeleri hapseder.
Sen gülmezsen,
Soyutlanamazlar demir parmaklıklardan.
Saatler boşluğa doğru tik tak etmeye devam eder.
Uzayda ışıkla dolmayan tek bir galaksi kalmaz tebessümünle.
Bir tek ben bilirim senin ışığını.