Rilke’ ye
Meleklerce çağrılsam duyamam bu uz mevsimde yanan bir sestir dokunsam külüm çekilsem, kan donuğu gözlerim. Kim kalacak derken sis aklımı çeliyor müphemik bir tanrıya eşlik ediyorum tüm gezintilerde gölgesizliğim bile korkutamayacak beni ama gülerek ürpereceğim, susuşlarla tükeneceğim,tükenirken üreyeceğim…
Eksilin melekler! nede siz fazlalaşın gömütlerim. gidersem tek dokunuş yeter kalırsam da o kadar… Bilinir ömrü yoktur meleklerin,kan da siluet belirirse dirimin örtünüşü kutsadığı histendir; ağırdır, bükülür kıvranır yaşayışı bir kasırgadır,kasırgada bir yaşayıştır kalmaz sonraki zamanlara en koyu gidişi hafif bir yel gibidir….
Şimdi gidiyorsun, git
Bütün sabahları üşüdüğüm
Bütün gördüğüm senli günlerim, onlar da gitsin
İçimde bir şarkı
Gözümde bir ışık kalmıştı herşeye inat
Kapat gözlerimi, sevdiğim anlar da gitsin
Devamını Oku
Bütün sabahları üşüdüğüm
Bütün gördüğüm senli günlerim, onlar da gitsin
İçimde bir şarkı
Gözümde bir ışık kalmıştı herşeye inat
Kapat gözlerimi, sevdiğim anlar da gitsin
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta