o dede ki kendine demir ufuklar yapardı
krom gözleri vardı
gözlerine baktığımda eritirdi yaşamı
yine bir günün sonunda bana adı kaldı
eritmişti yaşamı
yaşam olmuştu adı dedemin
ve ben onun yanında büyüdüm
ırmaklarla konuşurdu
susunca bir fırtına kopardı
birden anımsadımki
yeryüzünde onun adı saklıydı
ben o nun yanında büyüdüm
ben onda büyüdüm...
Kayıt Tarihi : 16.8.2001 20:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!