Evra'nın Konağı. Şiiri - Servet Alkan

EVRA’NIN KONAĞI.

Bitmiyor;
Bitmedi,Taş Duvarlı Konak
Arayışlarımız kısa ömürlü
Birbirini arayan iki insan
Mutlaka bir noktada buluşur.
Demekki;
Birbirimizi değil
Sadece Arayışı sevmişiz..
Biri birini arayanlar
Taş Duvarlı Konağın
Teras katında buluşur birgün
Hatta sarılır öpüşür
Mutlaka…
Birbirimizi aramamışız…
Dedem bitiremedi taş Duvarlı konağı
Babam da…
Çatısı dağınık,Temeli çökük..
Badanasız,Hatılsız
Yıkılıyor
Kerpiç Duvarlarda
Evra,haykırıyor ayrılığı
Taş Duvarlı Konak..
Kelebekler uçuşur şimdi
Uzun soluklu..
O anı yakalamak irfan işi
Edepsiz öpüşmelerimiz
Üfle Gaz Lambasını
Hasretin düşsün Geceye
Beklenen renk farklı
Koku farklı
Kavak yelleri bilinmez bir makamda
Kurbağalar hatta papatyalar
Yabani papatyalar
Sen gibi gizemli,Suskun
Aksillanı kokladığım anı düşün
Sandal ağacı yaprakları
Elde var; Kere çarpı kere
Hüzün bulaşmış bir kere
Taş duvarlı Konak…
Yıkımlar üzerine kurulu
Selamlık sessiz
Harem; kilim kokulu
Divanhane kirli ve mutsuz
Oysa Loğlanmış Damda
Yıldızları seyretmek seninle
Ne kadar muhteşem olurdu Evra?
Eğer Yeniden başlamak mümkün olsa
Yine Seni arardım,Harabeler içinde…
Pancurlarımız kapalı ise
Yüreklerimiz gibi
Cihannuma, kararsız ve bitkinse
Kimsenin kimseyi aramadığı
Bu Dünyada
Taş Duvarlı Konak niye?

Servet ALKAN
02.08.2012