Evlilik Bağı Şiiri - Şahbettin Uluat

Belki de biz uydurduk
Evlilik denen akıl bağını.

Öncesinde, tamamında ya da sonrasında
Kalp bağının ardına düşerek, kazanarak, ya da kovalayarak

Derip çattığımız evlerin çatlaklarını onarıp durduk pek çoğumuz yıllarca
Birimiz kırıp dökerken
Birimiz topladık.

İkimizin de yıkıp
Sözde özgürlük limanlarına çıktığımız da oldu.

Sonrası
Pişmanlık olanları da vardı
Huzur olanları da.

Yalnızlığın bıçak gibi kestiği vakitlerde
Birlikteliklerden kalma güzel zamanları
Şeker diye koyduk çayımıza
Şarap diye koyduk kadehimize.

İki tarafın da sık sık yeni renkler, yeni tatlar eklediği evlilikler yok mudur?
Vardır mutlaka bir yerlerde.

Belki de evlilik eski, kutsal bir kitaptı
Yanlış çevirdi dilimize çevirenler.
Ondandır çekilen çileler
Ondandır evlilikle gelen
Gerçek dışı sevinçler.

Belki bir kral,
Uçarı kızının
Başına buyruk oğlunun
Ayağını bağlamak için uydurdu evliliği.
Uydurdu ve ulufe gibi dağıttı tebasına.

Evlilik
Kıskançlığı, ihaneti, acıyı getirdi.
Kavgaları, kırgınlıkları, yıkımları getirdi.
Yanlış anlamaları getirdi.
Bir cinsin ötekine tahakkümünü getirdi.

Evlilik,
Dayanmayı, güvenmeyi,
Destek olmayı,
Okşamayı, okşanmayı getirdi.

Birlikte çocuklar büyütmenin telaşını,
Bebeklerin
Korkutan bilinmezleri,
Karanlık ve acemi yürekleri
Aydınlatan masum bakışlarını getirdi.

Çocuklara bakıp çiçekleri
Hatta dikenleri sevmeyi getirdi.

Haklısınız, uydurmadık.
İyisiyle, kötüsüyle,
Aydınlık ve karanlığıyla,
Kucağımızda bulduk.
Evliliği.

02 Temmuz 2013 Salı