Evlatlara Şiiri - Özcan Kurt

Geri çekil can ama düşmeyesin
Her bilek bükülmez, zor etmeyesin,
Bir söyleyip de bin dinlemelisin,
Gemi lafla durur da yürümezmiş,

Cahil ile zar atıp, incinmeyesin,
İşini sev de yap, yüksünmeyesin
Kin ekip can, sevgi beklemeyesin,
Tamah toprağında huzur yetişmezmiş.

Çakalla dalaşma çalıyı dolaş,
Sapağa gelmeden bilinmez yoldaş,
Zor yoksa meçhul kim düşman kim gardaş,
Post altında kurt kuzu bilinmezmiş.

Bin karar ver dur bir bilene danış,
Beşer akıp dönüşür bir garip oluş,
O ağaçta başladı bu garip yarış,
El ağzına bakan menzile erişmezmiş.

Ham meyve yeme yoksa dilin burulur,
Sık gitme kül, seyreğe çiçek sunulur,
Hoş insan hoşlukla, boş, boşa anılır,
Can odur pişecek, çiğ aş yenilmezmiş,

Yaşlanınca yol uzar adım sıklaşır,
Herkes kaçar vuslata vakıt yaklaşır,
Her acı bir sapak insan alışır,
Doğruyu söyleyen pek sevilmezmiş.

Kınadıkların ile sınanmadan,
Su durulmaz can akıp bulanmadan,
Nasip gelmez arayıp yorulmadan
Bazı ayna da kusur görünmezmiş,

Hallaç oluben Özcan pamuğu attı,
Kah çattı kah alıp yağa bal kattı,
Dikeni gösterip de gülleri sattı,
Edep olursa, kusur görünmezmiş.
ÖZ ve CAN