Evlat Var Şiiri - Cuma Ali Çetin

Mutlu yeme diye ekmeği aşı.
İçine ağular atan evlat var.
Ömrünü versen de çıbanın başı
Olup yüreğine batan evlat var.

Doğuştan kalıtsal sakarım deyip !
Yer, içer keyfime bakarım deyip,
Oturduğum evi yakarım deyip...
Babaya kaşını çatan evlat var.

Baş ayıkmadıysa dertten, hüzünden...
Çekilen sıkıntı onun yüzünden.
Yürümeyip yolun hoş ve düzünden...
Kederine keder katan evlat var.

Alçak olmamalı aklın rakımı !
Ters çevirmek gerek ahmak akımı !
Babasından kalan tarla, takımı...
Tutup bir akçeye satan evlat var.

Sürter gece, gündüz yatmaz yatağa...
Söz söylesen geçer karşı atağa.
Cumali: düşerek her gün batağa...
Şirret koyunlarda yatan evlat var.