Evlat Olabilmek Şiiri - Abdulcelil Güven

Bir yıl kadar önceydi.
Anneler gününde ona bir çeyrek altın aldım.
Yine herzamanki gibi sevindi kucakladı...
Güçlükle oturduğu yerden kalktı.
Odasına gitti.
Diğerlerinin yanına sessizce bıraktı.
Diğerlerinin yanına! ! !

Hiç bir farkı yoktu aldığım altının diğerlerinden.
Anlamıştım.
Üzülmüştüm.
Ama düşünmüştüm de.
Zaman ve emek harcamalıydım.
Onun için çaba sarfetmeliydim.

Şimdi yine bir anneler günü.
Bir öykü yazdım anneme onu anlatan.
Yaşadıklarını, çektiklerini anlatan,
Köylü çocuk olarak doğmayı,
Köylü kız olarak yaşayıp evlenmeyi,
Köylü olarak göç edip şehirliymiş gibi yaşamanın,
Güçlüğünü anlatan...
Herşeyden önemlisi ona sevgimi anlatan.
Onun nekadar özel,
Onun nekadar güzel olduğunu anlatan.
Bir öykü yazdım anneme.

Şimdi bu satırların sonunun geldiğine kanmayın.
Siz öykünün daha başındasınız...