Evlat Dediğin Şiiri - Hüseyin Karahan

EVLAT DEDİĞİN

Doğumundan ölümüne her zaman üzerine titrersin
Sürekli ardında dolanıp ellerinle beslediğin
Düşmesin diye destek olursun ama
Yeri geldiğinde görmez bunları evlat dediğin

Ergenliğe ulaşınca yanlıştır senin doğru bildiklerin
Doğruluktan ayrılmasın diye sürekli öğüt verdiğin
Sözünü dinlemese dâhi kızamazsın sen ona
Yine de seni gizli ağlatır evlat dediğin

Büyümüştür artık asker olur yolunu gözlersin
Sıkıntılarını söyleyemezsin üzülür diye gizlediğin
Hayatını perişan edersin onun mutluluğu için
Kendi bildiğinden geri kalmaz evlat dediğin

Gelinlik yaşa gelse de bebek gibi süslersin
Evlenip gitse bile uzaktan sürekli izlediğin
Yardımını üzerinden eksik etmezsin fakat
Eloğlu için görmez seni evlat dediğin

Zamanı geldi mi eve diye mezara gireceksin
Kıymetin artacak değer verecek sana her sevdiğin
Ders gibi olacak geçmişte dinlenmeyen öğütlerin
Keşke yanımda olsaydı diyecek evlat dediğin…