Evlat Acısı Eren Şiiri - Nuh Ali Berk

O gün içerimde bir korku vardı
Dünyamı küçüldü banamı dardı
Bunu anlatması ne kadar zordu
Ne zormuş yarabbim evlat acısı
*
Okuldan gelmişti ekmek almaya
Senmi gittin Azraili, bulmaya
Kendi gitmiş kuzum teslim olmaya
Ne zormuş yarabbim evlat acısı
*
Bir tek fidanımı esti devirdi
Hoyrat girmiş bir bahçeye çevirdi
Düşmanıma verme yarab bu derdi
Ne zormuş yarabbim evlat acısı
*
Daha küçük annesinin kuzusu
Böyle imiş Eren’imin yazısı
Yüreğimden çıkmaz artık sızısı
Ne zormuş yarabbim evlat acısı
*
Evlat acısıyla felek yandırdın
Şu dünyada ışığım, söndürdün
Sanki beni bir mecnuna döndürdün
Ne zormuş yarabbim evlat acısı
*
Yaşı yirmi gençliğinin başında
Adın yazılacak mezar taşında
Bütün dostlar gelmiş hepsi başında
Ne zormuş yarabbim evlat acısı
*
Çıldırmak üzere annen Hamide
Alsa ne varıdı sen le benide
Yaklaşmıştı yavrum doğum gününde
Ne zormuş yarabbim evlat acısı
*
Başına gelince hakim savcısı
Ne abisi vardı nede bacısı
Yüreğimde durur gayri sancısı
Ne zormuş yarabbim evlat acısı
*
Yavrum Allah sana eylesin rahmet
Komşun olsun Hazireti Muhammet
Sorgun kolay olsun çekme hiç zahmet
Ne zormuş yarabbim evlat acısı
Ne zormuş yarabbim evlat acısı
*
Nuh Ali Berk
(Kul Hızır)