Evlat Şiiri - Cuneyd Kuru

Puslu gülüştü, ardımda kalan,
İki çift çocuk,gözdü,
gitme diyen o an..
Fakat,
gitmek gerekiyordu,
suallere susmak gerekiyordu,
belkide durmak gerekiyordu..
Dursaydım, durabilseydim,
yapmadım, yapamadım..
Başka sözler vardı,
tutulması gereken,
şiirlerle büyüttüğüm,
kara gözlere yaş düşürdüm,
Ve
Her şeyin başladığı,
her şeyin bittiği,
yerde olabilsem..
Kısa paslarla,
top sürükleyen, oğulcuk,
adını, Uğraş koydum,
hücresinde ölü yoldaşı,
yaşattım onda..
Şimdi Barandayım,
suç ortağım kaçtı,
saat,
yine çok geç kaldı zamana...