Evlat Şiiri - Âşık Enver Gürkani

Evlat

Babam yoktu ama anam var idi
Ayağının tozu olurdum evlat
Tek başına evde kalmasın diye
Serbest bazı bazı olurdum evlat

Ne istersin hep sorardım bilhassa
Hiç bir ihtiyacı dahi olmasa
Yürürken eline yardımcı asa
Bakarken de gözü olurdum evlat

Zor gelse de acımazdım halime
Gerekirse razı idim ölüme
Hizmet esnasında o an elime
Diken batsa gazi olurdum evlat

Ne diyorsa ben hep diyordum peki
İncitirim çok korkardım öyle ki
Bir tek dediğini etmezdim iki
Görevim bu razı olurdum evlat

Duası mı dedin var idi evet
Hakkımdan isterdi güzel mürüvvet
Bedenine destek koluna kuvvet
İradeli dizi olurdum evlat

Zamanında bana açmıştı kucak
Çalı çırpı toplar yakardı ocak
Benimde yaptığım bu kadar ancak
Sobasının közü olurdum evlat

Gürkani’der varsa kalbinde yatan
Ası olanları görürsen utan
Hayır duasıdır ayakta tutan
Yoksa şimdi mazi olurdum evlat